Yakın bir arkadaşım olayı anlattığında, dehşete kapıldım, inanamadım...
“Nasıl olur?” diye isyan ettim, endişelendim...
Arkadaşın anlattığına göre; Atakum’un Büyükkolpınar Mahallesi, Alaçam Caddesi’ndeki bir sitenin halı sahasında, 12-13 yaşlarındaki üç çocuk, 6.5 yaşındaki bir çocuğu feci şekilde döverek hastanelik etmişlerdi...
Küçük çocuk aldığı darbeler sonucunda beyin kanaması geçirip, yoğun bakımda tedavi altına alınmıştı...
Sorumlu Yazı İşleri Müdürümüz Merve İlhan’dan, mağdur çocuğun avukatının da ismini vererek konuyu araştırmasını istedim...
Bir süre sonra Merve İlhan, ilk bilgilere ulaşmıştı. Mağdur küçük çocuğun avukatı Işınsu Memişoğlu ile yaptığı görüşmeyi anlattı...
Onu dinlerken, ağlamamak için kendimi zor tuttum...
Çocuk, o dehşet verici olaydan sonra eve geldiğinde, annesi onu yara bere içinde görünce sordu. Çocuk, “Top çarptı,” dedi. Küçük çocuk bir süre sonra mide bulantısı ve baş dönmesi artınca, annesinden kendisini hastaneye götürmesini istedi…
Hastanedeki ilk tetkikler sonucunda küçük çocuğun beyin kanaması geçirdiği ortaya çıktı...
Annenin dünyası başına yıkılmıştı. 6.5 yaşında...
Annesinin halini görünce, gerçeği anlatmak zorunda kaldı...
Hastane polisi tutanak tuttu. Aile şikâyetçi oldu. Polis gerekli araştırmayı yaptı ve kamera kayıtlarına ulaştı...
Görüntülerde dövme yoktu. 13 yaşlarındaki K.Ç. ve Y.Y.G. adlı iki çocuk, G.N.’yi halı sahanın içinde defalarca sallayıp yere fırlatıyordu. Çocuk, düştüğü yerden kalkıyor; bir daha, bir daha sallanıp yere atılıyordu...
Sanki oyundu bu...
Diğer üçüncü çocuğun ise olay yerine sonradan geldiği ve bir müdahalesinin olmadığı belirlendi…
Cumhuriyet Savcılığı’nın olayla ilgili başlattığı soruşturma sonucunda, mahkeme iki çocuğu, yurt dışına çıkış yasağıyla serbest bıraktı...
Bu nasıl bir iştir böyle Allah aşkına?..
Bir yanda yoğun bakımda hayat mücadelesi veren yavru, diğer yanda 13 yaşlarında adliye kapılarında büyük bir travma yaşayan ve bunu asla unutamayacak olan iki çocuk...
Ve evlatlarının yaşadığı bu acı durum karşısında içleri yanan analar-babalar...
Şimdi, “Suçlu kim?” diye soracak olursak;
“Hepimiz” cevabını veririm ben...
Çünkü; merhamet ve sevginin ötelenip, şiddetin ise özendirildiği bir toplumda yetişen bu çocuklardan başka ne bekliyorduk ki?..