Belli bir yaşın üzerinde olanlar ile günümüz dünyasına doğanlar arasında birbirini anlamama bir nevi” kuşak çatışması”ndan sıklıkla bahsediliyor. Tespit doğru.
Körebe, seksek, yakantop oynayarak ve sokakları oyun bahçesi görerek büyüyen bir nesil ile, elinde tablet, cep telefonu ve internet olan bir nesli bir araya getirmek öyle kolay bir mesele değil.
Ancak mesele bence artık o “mesele” değil. Yani bu iki nesil arasında açılan makas “cep” telefonlarının önderliğinde artık neredeyse kapanmış durumda. İnternet kullanım yaşına bağlı olarak “sosyal medya”da vakit geçirme oranları, artık bunu bize net olarak gösteriyor.
Aslında konu sadece sosyal medyada geçirilen vakit değil. Konu özellikle cep telefonları sayesinde çocuklara isnat edilen ne varsa, ebeveynlerin de bunu fazlasıyla yapması haline dönüştü. Yani artık bir anne ya da baba; “bırak artık şu telefonu elinden” “dikkatli ol internette” “saatlerdir oyun oynuyorsun, yeter artık” “kalk o bilgisayarın başından” Gibi cümleleri gönül rahatlıyla kuramaz oldu. Çünkü artık çocuğuna yaptığı uyarıların çok daha fazlasını kendisi yapar hale geldi. Çocuklar da eski çocuklar değil, durumun farkında.
Anne babasının da artık dijital dünyanın önemli bir parçası olduğunu biliyor. Yani “bana yapma dediğiniz her şeyin hatta daha fazlasını siz yapıyorsunuz ama” diyor. Artık “dijital bağımlılık” diye yeni hastalığımız var. Evet işimiz burada, ailemiz burada, arkadaşlar, aşk, sohbet, eğlence hepsi burada. Ne ararsak buradan arıyor, aradığımız her şeyi burada bulduk derken, bir yanımız hep irtifa kaybediyor.
Z kuşağını anlamak başlıklı binlerce hikayeler oluşan bir dönemde, aslında A ile Z arasında bir fark kalmadığını hepimiz göreceğiz. ‘ya olur mu öyle şey, onlar çok başka, bir kere çok farklı düşünüyorlar’ diyenlere de selam olsun.
Bence bir konuda anlaşalım. Kimsenin düşündüğü yok. Düşünmek için hiç kimsenin zamanı yok. En ufak bir boşlukta eline aldığımız cep telefonu, bizim yerimize “düşünüyor”... Demem o ki, artık kuşak farkı falan kalmadı. Makas kapandı. Keşke kapanmasaydı. Keşke devam etseydi o çatışmalar. Tartışmalar. Beni anlamıyor tripleri...
Makas kapandıkça, yaşam akışı “tek düze” ya da “tek tip” bir nesil oluşturmaya başladı. Ortaya çıkan bu karmaya ise ben A(Z) kuşağı diyorum. Z nin parantez için de olmasının nedeni ise, hala biraz umudum olduğu içindir. Yoksa şu an için bir araya geldiklerinde çıkan sonuç diye okunduğu sadece AZ…
