Kıymetli okuyucularım,
Bir Tutamak, Bir Rampayla Başlar
Samsun’un merkezinde, insanların her gün işlem yaptığı postane, Merkez Bankası ve çevresindeki bankaların önünde duran merdivenler, engelli vatandaşlarımız için adeta aşılmaz bir duvara dönüşmüş durumda.
Güvenlik görevlileri iyi niyetle yardımcı olmaya çalışıyor; ancak kurumların fiziksel düzenlemeleri yoksa o iyi niyet ne yazık ki yetersiz kalıyor.
Bir görevlinin “Parmak bastırmanız için bir kâğıt getireceğim” demesi, durumun ne kadar acı ve insan onurunu zedeleyici bir noktaya geldiğini gösteriyor.
Bir rampa, bir tutamak ya da bir kabartmalı taş; bir insanın hayatında devrim yaratabilir.
Kurumlarımızın girişlerine uygun eğimde rampalar yapılmalı, tutamaklı yollar oluşturulmalı, merdiven kenarları güvenli hâle getirilmelidir.
Görme engelli bireyler için yönlendirme taşları yerleştirilmeli, yürüme güzergâhlarındaki bozuk kaldırım taşları elden geçirilmelidir.
Bu mesele sadece “erişilebilirlik” değil, aynı zamanda insani ve vicdani bir sorumluluktur.
Belediyeler, PTT, bankalar ve kamu kurumları ortak bir çalışma ile bu alanlarda acil düzenleme yapmalıdır.
Güvenlik personeline engelli hakları ve erişim bilinci üzerine eğitim verilmesi de son derece önemlidir.
Eğer herkes günlük koşuşturma içinde görmezden gelirse, hak arayanlar yalnız kalır.
Oysa hep birlikte küçük ama etkili adımlar atabiliriz:
Bu sorunu sosyal medyada paylaşmak, yerel yöneticilere dilekçe göndermek, basında gündeme taşımak…
Bunlar bir başlangıçtır.
Unutmayalım:
Bir tutamak, bir rampa, bir kabartma taş — bir insanın dünyasını bambaşka kılar.
Engellilere erişilebilir bir şehir, hepimizin insanlığının aynasıdır.
Yarınlara tebessümle ve farkındalıkla başlayabilmek dileğiyle…
Sağlıklı, mutlu, neşeli günler dilerim.
Kazım İLHAN
Sosyolog ve Aile Danışmanı