İlkel bir refleks olarak kabul göre çocuklarda parmak emme alışkanlığı, belirli bir yaştan sonra mutlaka kontrol altına alınmalıdır. Parmak emme küçük çocuklarda besleyici olmayan emme davranışlarından birisi olarak kabul edilir. Emme davranışı çok küçük bebeklikten itibaren başlayan ilkel bir reflekstir ve bebekler ağlayınca çoğu zaman emzik verilerek rahatlaması sağlanır. Parmak emmenin de küçük çocuklarda çoğunlukla kendi kendini uyarma, rahatlama, psikolojik ve fizyolojik gerginliği azaltma gibi işlevleri vardır. Çocuktan çocuğa değişmekle birlikte çocuklar büyüyüp öz-yönetimlerini kazandıkça parmak emme genellikle 2-4 yaş arasında sonlanır. 3 YAŞINDAN SONRA DEVAM EDİYORSA DİKKAT Parmak emme davranışının her zaman psikolojik sorunlarla birlikte gelişmeyebilir. Aile bu durumda parmak emme davranışına diğer ruhsal sorunların eşlik edip etmediğini gözlemlemeli. Parmak emme davranışı özellikle hangi zamanlarda oluyor, parmak emme davranışıyla birlikte ya da öncesi ve sonrasında çocuğun yaptığı başka bir davranış var mı, ailenin bu davranışı gördüğü zaman nasıl tepki verdiği gözlemlenmeli. Örneğin; her seferinde uyarmak parmak emme davranışını arttırabilir. Başka ruhsal zorluklar eşlik ediyorsa ya da 3-4 yaşından sonra halen devam eden parmak emme davranışında uzmandan yardım alınmalı. UZUN DÖNEMDE AĞIZ VE DİŞ PROBLEMLERİNE YOL AÇABİLİR Parmak emmenin uzaması durumunda birkaç tedavi seçeneği vardır. Pediatrik diş hekimi, pediatrik psikiyatr ve çocuk psikoloğu görev almaktadır. Bunlar ağız apareyleri, parmağa takılan aletler ve davranışçı psikolojik müdahalelerin olduğu (ceza, ödüllendirme vs.) tedavilerdir. Ailelerin görev aldığı nokta davranışçı psikolojik müdahalelerin ya da aletlerin kullanılması durumunun evde yürütülmesidir. Uzun dönemli parmak emme davranışı belirgin olarak ağız diş sağlığı ve yapısal problemlerine neden olmaktadır. Parmak yapısında da tahriş ve yapısal sorunlara neden olduğu görülmektedir.
Bebeklikte Parmak Emme Ciddiye Alınmalı!
Bebeklikte Parmak Emme Ciddiye Alınmalı! Bebeklikte başlayan parmak emme alışkanlığı yaş ilerledikçe vazgeçilmezse ciddiye alınması gerekiyor.
Samsun Gazetesi
Editör
Yayınlanma
Bebeklikte Parmak Emme Ciddiye Alınmalı! Bebeklikte başlayan parmak emme alışkanlığı yaş ilerledikçe vazgeçilmezse ciddiye alınması gerekiyor. İlkel bir refleks olarak kabul göre çocuklarda parmak emme alışkanlığı, belirli bir yaştan sonra mutlaka kontrol altına alınmalıdır. Parmak emme küçük çocuklarda besleyici olmayan emme davranışlarından birisi olarak kabul edilir. Emme davranışı çok küçük bebeklikten itibaren başlayan ilkel bir reflekstir ve bebekler ağlayınca çoğu zaman emzik verilerek rahatlaması sağlanır. Parmak emmenin de küçük çocuklarda çoğunlukla kendi kendini uyarma, rahatlama, psikolojik ve fizyolojik gerginliği azaltma gibi işlevleri vardır. Çocuktan çocuğa değişmekle birlikte çocuklar büyüyüp öz-yönetimlerini kazandıkça parmak emme genellikle 2-4 yaş arasında sonlanır. 3 YAŞINDAN SONRA DEVAM EDİYORSA DİKKAT Parmak emme davranışının her zaman psikolojik sorunlarla birlikte gelişmeyebilir. Aile bu durumda parmak emme davranışına diğer ruhsal sorunların eşlik edip etmediğini gözlemlemeli. Parmak emme davranışı özellikle hangi zamanlarda oluyor, parmak emme davranışıyla birlikte ya da öncesi ve sonrasında çocuğun yaptığı başka bir davranış var mı, ailenin bu davranışı gördüğü zaman nasıl tepki verdiği gözlemlenmeli. Örneğin; her seferinde uyarmak parmak emme davranışını arttırabilir. Başka ruhsal zorluklar eşlik ediyorsa ya da 3-4 yaşından sonra halen devam eden parmak emme davranışında uzmandan yardım alınmalı. UZUN DÖNEMDE AĞIZ VE DİŞ PROBLEMLERİNE YOL AÇABİLİR Parmak emmenin uzaması durumunda birkaç tedavi seçeneği vardır. Pediatrik diş hekimi, pediatrik psikiyatr ve çocuk psikoloğu görev almaktadır. Bunlar ağız apareyleri, parmağa takılan aletler ve davranışçı psikolojik müdahalelerin olduğu (ceza, ödüllendirme vs.) tedavilerdir. Ailelerin görev aldığı nokta davranışçı psikolojik müdahalelerin ya da aletlerin kullanılması durumunun evde yürütülmesidir. Uzun dönemli parmak emme davranışı belirgin olarak ağız diş sağlığı ve yapısal problemlerine neden olmaktadır. Parmak yapısında da tahriş ve yapısal sorunlara neden olduğu görülmektedir.
İlkel bir refleks olarak kabul göre çocuklarda parmak emme alışkanlığı, belirli bir yaştan sonra mutlaka kontrol altına alınmalıdır. Parmak emme küçük çocuklarda besleyici olmayan emme davranışlarından birisi olarak kabul edilir. Emme davranışı çok küçük bebeklikten itibaren başlayan ilkel bir reflekstir ve bebekler ağlayınca çoğu zaman emzik verilerek rahatlaması sağlanır. Parmak emmenin de küçük çocuklarda çoğunlukla kendi kendini uyarma, rahatlama, psikolojik ve fizyolojik gerginliği azaltma gibi işlevleri vardır. Çocuktan çocuğa değişmekle birlikte çocuklar büyüyüp öz-yönetimlerini kazandıkça parmak emme genellikle 2-4 yaş arasında sonlanır. 3 YAŞINDAN SONRA DEVAM EDİYORSA DİKKAT Parmak emme davranışının her zaman psikolojik sorunlarla birlikte gelişmeyebilir. Aile bu durumda parmak emme davranışına diğer ruhsal sorunların eşlik edip etmediğini gözlemlemeli. Parmak emme davranışı özellikle hangi zamanlarda oluyor, parmak emme davranışıyla birlikte ya da öncesi ve sonrasında çocuğun yaptığı başka bir davranış var mı, ailenin bu davranışı gördüğü zaman nasıl tepki verdiği gözlemlenmeli. Örneğin; her seferinde uyarmak parmak emme davranışını arttırabilir. Başka ruhsal zorluklar eşlik ediyorsa ya da 3-4 yaşından sonra halen devam eden parmak emme davranışında uzmandan yardım alınmalı. UZUN DÖNEMDE AĞIZ VE DİŞ PROBLEMLERİNE YOL AÇABİLİR Parmak emmenin uzaması durumunda birkaç tedavi seçeneği vardır. Pediatrik diş hekimi, pediatrik psikiyatr ve çocuk psikoloğu görev almaktadır. Bunlar ağız apareyleri, parmağa takılan aletler ve davranışçı psikolojik müdahalelerin olduğu (ceza, ödüllendirme vs.) tedavilerdir. Ailelerin görev aldığı nokta davranışçı psikolojik müdahalelerin ya da aletlerin kullanılması durumunun evde yürütülmesidir. Uzun dönemli parmak emme davranışı belirgin olarak ağız diş sağlığı ve yapısal problemlerine neden olmaktadır. Parmak yapısında da tahriş ve yapısal sorunlara neden olduğu görülmektedir.
Editör Hakkında
Yorumlar
